vrijdag 5 juni 2009
donderdag 4 juni 2009
Europese verkiezingen: bedrog en misleiding
Eindelijk de eerste democratische verkiezingen na afschaffing van de frauduleuze antidemocratische stemcomputers, te gek, leuk! Zou je denken. Niets is minder waar.
Een autochtone volwassen Nederlander, voorzien van Nederlands paspoort, die al jaren officieel in zijn woonplaats Hilversum ingeschreven staat, kan vandaag toch niet stemmen. De gemeente Hilversum heeft verzuimd aan hem een stempas te doen toekomen. De man heeft in eerste instantie geklaagd bij stembureau 1 in het stadhuis van Hilversum. Daar is hij doorverwezen naar gemeente-ambtenaren die over de verkiezingen gaan. Een ambtenaar legde uit, dat de deadline voor het verkrijgen van de stempas gisteren op 3 juni 2009 om 14.00 uur was gesteld en dat daar in de media uitgebreid over gecommuniceerd is.
De redaktie van dit weblog heeft de media nagetrokken, maar heeft over de genoemde deadline van 3 juni 2009 om 14.00 uur niets gevonden. Een blik op de website www.hilversum.nl leert, dat de gemeente helemaal niets daarover heeft medegedeeld. Oordeelt u zelf door hier te klikken. Ook een speurtocht door de meest recente uitgave van het plaatselijke suffertje "Gooi- en Eembode" leverde niets op. Op pagina 6 (A1.710.6) rechtsonder van de uitgave op 28 mei 2009 staan alleen de openingstijden van de stembureau's vermeld. Op pagina 20 (A1.710.20) staat letterlijk te lezen (zie foto, klik voor een vergroting):
In de laatste zin van het krantenartikel staat letterlijk: "Zonder een dergelijk identiteitsbewijs kan er niet worden gestemd." en daar wordt met geen woord gerept over het moeten hebben van een stempas. Uit de laatste zin kan men opmaken dat het tonen van een identiteitsbewijs volstaat. Er staat immers niet: "Zonder een dergelijke stempas kan er niet worden gestemd." De tekst zonder deze noodzakelijke toevoeging is ernstig misleidend.
In de ambtelijke mededeling wordt gesproken over artikel 9, lid 2 van het Experimentenbesluit. Op het wereldwijde web heeft de redaktie niets anders terug kunnen vinden dan dat deze regeling per 18 april 2009 is komen te vervallen. De oude regeling is niet van toepassing op de gedupeerde stemwillige, immers wilde hij niet op afstand kiezen en ook niet in een andere gemeente. Als U als lezer van dit weblog meer duidelijkheid kan geven, bijvoorbeeld middels een verwijzing naar een webpagina, dan kunt U dat hieronder in de reacties vermelden.
Eveneens irrelevant is een schrijven van burgemeester Bakker op 20 april 2009 (zie afbeelding, klik voor een vergroting) dat de gedupeerde stemgerechtigde van een ambtenaar overhandigd kreeg. Dit schrijven gaat over stemmen in een andere gemeente dan de eigen woonplaats en dat is bij deze gedupeerde, die wil stemmen in zijn woonoord, niet van toepassing. De brief blijkt een kluitje-in-het-riet verhaal (KIR-Nota) te zijn.
Een ambtenaar van de afdeling Publiekszaken wees de gedupeerde stemgerechtigde op het volgende artikel. Op de website van het ministerie van binnenlandse zaken is op pagina 4 van deze gemeentelijke circulaire (PDF-formaat) het volgende te lezen:
In de wandelgangen van het hilversumse raadhuis heeft de misleidde man de burgemeester Ernst Bakker (D'66) van Hilversum hierover aangesproken. De burgervader kon volgens eigen zeggen niets doen om de stemgerechtigde man een geldige stempas te verschaffen. Democratie en echt democratische verkiezingen staan bij D'66 blijkbaar niet erg hoog in het vaandel. Bakker verwees de gedupeerde door naar een ambtenaar van de afdeling Publiekszaken, die maandag a.s. (nadat de stembureau's gesloten zijn) pas telefonisch bereikbaar is. Burgemeester Bakker deelde en passant mee, dat zo'n 150.000 Nederlanders vandaag niet kunnen stemmen. Wat nou democratie?
De stembureau's zijn op het moment van publicatie van dit artikel nog niet gesloten, en toch mag een autochtone Nederlander, die aan alle eisen voldoet en heeft voldaan en te goeder trouw handelt, toch niet kiezen. Hij is blijkbaar niet de enige. De verkiezingsuitslagen kunnen derhalve niet voor geldig worden verklaard. De hele Europese verkiezing moet opnieuw gedaan worden en wel zo snel mogelijk. Reacties kunnen hieronder geplaatst worden.
Dit land is heel, heel diep gezonken.
Update: naar aanleiding van een reactie hieronder deelt de redaktie mede dat bovengenoemde man geen strafblad heeft en zijn burgerrechten niet zijn ontnomen.
Een autochtone volwassen Nederlander, voorzien van Nederlands paspoort, die al jaren officieel in zijn woonplaats Hilversum ingeschreven staat, kan vandaag toch niet stemmen. De gemeente Hilversum heeft verzuimd aan hem een stempas te doen toekomen. De man heeft in eerste instantie geklaagd bij stembureau 1 in het stadhuis van Hilversum. Daar is hij doorverwezen naar gemeente-ambtenaren die over de verkiezingen gaan. Een ambtenaar legde uit, dat de deadline voor het verkrijgen van de stempas gisteren op 3 juni 2009 om 14.00 uur was gesteld en dat daar in de media uitgebreid over gecommuniceerd is.
De redaktie van dit weblog heeft de media nagetrokken, maar heeft over de genoemde deadline van 3 juni 2009 om 14.00 uur niets gevonden. Een blik op de website www.hilversum.nl leert, dat de gemeente helemaal niets daarover heeft medegedeeld. Oordeelt u zelf door hier te klikken. Ook een speurtocht door de meest recente uitgave van het plaatselijke suffertje "Gooi- en Eembode" leverde niets op. Op pagina 6 (A1.710.6) rechtsonder van de uitgave op 28 mei 2009 staan alleen de openingstijden van de stembureau's vermeld. Op pagina 20 (A1.710.20) staat letterlijk te lezen (zie foto, klik voor een vergroting):
De op één na laatste zin van de inhoud van het artikel is niet juist, immers kent Nederland geen stemplicht, dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld België. Aan de zin had "voor de kiezers die vrijwillig gaan stemmen" toegevoegd moet worden.DIENST INWONERS AFDELING PUBLIEKSZAKEN
Stemmen met stempas en geldig identiteitsbewijs tijdens Europese verkiezingen 4 juni a.s.
De burgemeester maakt bekend, onder verwijzing naar artikel 9, lid 2 van het Experimentenbesluit, dat de kiezer op 4 juni aanstaande verplicht is tezamen met zijn/haar stempas een geldig legitimatiebewijs in de zin van artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht te overleggen. Zonder een dergelijk identiteitsbewijs kan er niet worden gestemd.
In de laatste zin van het krantenartikel staat letterlijk: "Zonder een dergelijk identiteitsbewijs kan er niet worden gestemd." en daar wordt met geen woord gerept over het moeten hebben van een stempas. Uit de laatste zin kan men opmaken dat het tonen van een identiteitsbewijs volstaat. Er staat immers niet: "Zonder een dergelijke stempas kan er niet worden gestemd." De tekst zonder deze noodzakelijke toevoeging is ernstig misleidend.
In de ambtelijke mededeling wordt gesproken over artikel 9, lid 2 van het Experimentenbesluit. Op het wereldwijde web heeft de redaktie niets anders terug kunnen vinden dan dat deze regeling per 18 april 2009 is komen te vervallen. De oude regeling is niet van toepassing op de gedupeerde stemwillige, immers wilde hij niet op afstand kiezen en ook niet in een andere gemeente. Als U als lezer van dit weblog meer duidelijkheid kan geven, bijvoorbeeld middels een verwijzing naar een webpagina, dan kunt U dat hieronder in de reacties vermelden.
Eveneens irrelevant is een schrijven van burgemeester Bakker op 20 april 2009 (zie afbeelding, klik voor een vergroting) dat de gedupeerde stemgerechtigde van een ambtenaar overhandigd kreeg. Dit schrijven gaat over stemmen in een andere gemeente dan de eigen woonplaats en dat is bij deze gedupeerde, die wil stemmen in zijn woonoord, niet van toepassing. De brief blijkt een kluitje-in-het-riet verhaal (KIR-Nota) te zijn.Een ambtenaar van de afdeling Publiekszaken wees de gedupeerde stemgerechtigde op het volgende artikel. Op de website van het ministerie van binnenlandse zaken is op pagina 4 van deze gemeentelijke circulaire (PDF-formaat) het volgende te lezen:
d. Uniforme termijn aanvragen vervangende stempasWaar de deadline van 14.00 uur op 3 juni 2009 voor het aanvragen van een (vervangende) stempas vandaan komt, wordt verder niet duidelijk. Op de gemeentelijke website staat duidelijk vermeld, dat de afdeling Publiekszaken op woensdag tot 13.00 uur is geopend. Zijn de Hilversumse ambtenaren zo ijverig, dat zij van 13.00 tot 14.00 uur hun welverdiende middagpauze opofferen?
Indien een kiezer zijn stempas kwijt is of deze niet heeft ontvangen, kan hij een nieuwe stempas aanvragen. Zonder kan hij immers zijn stem niet uitbrengen. Bij de vorige experimenten stond het gemeenten vrij, na het verstrijken van de officiële termijn - 5,dagen voor de verkiezing- te bepalen dat een vervangende stempas op een later tijdstip kon worden verstrekt. De flexibele termijn voor het aanvragen van een vervangende stempas leidde blj voorgaande experimenten tot onduidelijkheden voor de kiezer. Om dergelijke onduidelijkheden te voorkomen is de termijn waarbinnen een vervangende stempas kan worden aangevraagd voor alle gemeenten gelijk getrokken. In artikel 5 van het Tijdelijke experimentenbesluit KoA is geregeld dat een kiezer uiterlijk twee dagen voor de verkiezingen nog een vervangende stempas kan verkrijgen. Dit is in lijn met de bevindingen van de evaluaties, het rapport van de Adviescommissie inrichting verkiezingsproces en een aantal adviezen van de Kiesraad. De termijn van twee dagen wordt gehanteerd om het voor alle gemeenten mogelijk te maken het register van ongeldige stempassen tijdig te kunnen opmaken en te verspreiden.
In de wandelgangen van het hilversumse raadhuis heeft de misleidde man de burgemeester Ernst Bakker (D'66) van Hilversum hierover aangesproken. De burgervader kon volgens eigen zeggen niets doen om de stemgerechtigde man een geldige stempas te verschaffen. Democratie en echt democratische verkiezingen staan bij D'66 blijkbaar niet erg hoog in het vaandel. Bakker verwees de gedupeerde door naar een ambtenaar van de afdeling Publiekszaken, die maandag a.s. (nadat de stembureau's gesloten zijn) pas telefonisch bereikbaar is. Burgemeester Bakker deelde en passant mee, dat zo'n 150.000 Nederlanders vandaag niet kunnen stemmen. Wat nou democratie?
De stembureau's zijn op het moment van publicatie van dit artikel nog niet gesloten, en toch mag een autochtone Nederlander, die aan alle eisen voldoet en heeft voldaan en te goeder trouw handelt, toch niet kiezen. Hij is blijkbaar niet de enige. De verkiezingsuitslagen kunnen derhalve niet voor geldig worden verklaard. De hele Europese verkiezing moet opnieuw gedaan worden en wel zo snel mogelijk. Reacties kunnen hieronder geplaatst worden.
Dit land is heel, heel diep gezonken.
Update: naar aanleiding van een reactie hieronder deelt de redaktie mede dat bovengenoemde man geen strafblad heeft en zijn burgerrechten niet zijn ontnomen.
woensdag 3 juni 2009
Nederland en Argentinië (1)
- WOII en Argentinië
- Nederland en Argentinië (1)
- Nederland en Argentinië (2)
- Nederland en Argentinië (3)
- Nederland en Argentinië (4)
- Nederland en Argentinië (5)
- Inbraak restaurant Martin Zorreguieta
De eerste kennismaking via Catalina von Pannwitz Roth
De eerste ontmoeting tussen Maxima Zorreguieta en prins Willem Alexander kwam niet zomaar uit de lucht vallen. De families kenden elkaar reeds langer, zelfs al enkele generaties lang. Argentinië is reeds lang vertrouwd gebied, immers bezitte de familie zur Lippe van 1910 tot 1926 heel de Estancia San Ramón.
De Argentinië-connectie:James Roth
De prins heeft in Buenos Aires een oude vriendin die behulpzaam kan zijn bij het leggen van contacten: Catalina von Pannwitz-Roth, de op 3 september 1876 in Rostock geboren dochter van een schatrijke Duits-Argentijnse grootgrondbezitter en vleesmagnaat.
Dr. Kaspar Jacob (Jakob, James of Santiago) Roth is de zoon van Johan (Jakob) Roth en Ursula (Jakob) Tobler. Hij is geboren op 14 juni 1850 in Herisau, de hoofdstad van het kanton Appenzell Ausserrhoden, in Zwitserland. In 1866 emigreert het hele gezin Roth naar Argentinië en vestigt zich in de Zwitserse kolonie Baradero op de oever van de rivier Paraná. Hij is paleontoloog van beroep en onderzoekt fossielen en planten. In 1871 verhuist James met zijn familie naar Pergamino. Hij krijgt twee kinderen: Friedrich en Karl. James Roth overlijdt op 4 of 24 augustus 1924.Friedrich Roth
Friedrich (Frederick, Federico, Frederik) Roth trouwde in 1873 met Elizabeth Schutz (Shutz), een jonge Zwitserse lerares. Ze krijgen in 1876 een dochter: Käthe Caroline Catharina Friederike Georgine (Catalina) Roth. Käthe is in haar geboortejaar 1876 eigenares van 36.000 hectare grond in Argentinië. Friedrich bezit een huis aan het 11 Septemberplein in Buenos Aires. In 1878 verkoopt hij een collectie planten en fossielen aan de bekende rijke Deense dr. Lahusen in Buenos Aires. Later verkoopt de familie zur Lippe een landgoed aan Lahusen.
Carlos Roth
Rond 1900 had Frederick Roth al ongeveer 100.000 hectare land verworven. Estancia La Catalina in Diego de Alvear (y Ponce de León) is naar Catalina von Pannwitz-Roth vernoemd. De exploitatie van dit landgoed begon na de aankoop in 1898. De gebroeders Carlos en Federico Roth bezitten volgens een kadastrale kaart uit 1898 ten westen van Pergamino twee grote landerijen. Estancia San Federico is vernoemd naar Friedrich Roth en ligt in vogelvlucht 27,6 kilometer van het centrum van Pergamino verwijderd. Colonia San Carlos is vernoemd naar zijn broer Carlos Federico (Karl Friedrich) Roth en ligt iets dichter bij Pergamino aan de overzijde van de nationale route nummer 178.
Walther von PannwitzDe Berlijnse advocaat Walther Sigismund Emil Adolf von Pannwitz is geboren op 4 mei 1856 in Mehlsack in Oost-Pruisen, nu Polen. Amadeo Zorreguieta is in hetzelfde jaar geboren. In 1901 reist de familie Roth, vader Friedrich en dochter Käthe (Catalina) vanuit Hamburg op het schip "Cap Verde" (Kaapverdië) naar Sán Nicolas de Los Arroyos in de provincie Buenos Aires. Catherine's vader Friedrich overleed in 1906.
Walther von Pannwitz trouwde op 26 mei 1908 in Dresden met zijn tweede vrouw Catalina Roth. Vanwege zijn veranderde juridische en financiële situatie door het overlijden van Eric Pringsheim op 20 januari 1909 emigreert hij definitief met zijn vrouw Catalina naar Argentinië. Dat was de directe reden voor de jonge familie om naar Argentinië te reizen. Volgens advertenties in „The Standard“ werd het hart van de erfgoederen, de Estancia „San Federico“ (ongeveer 7.000 hectare) in Pergamino in de provincie Buenos Aires, eind februari 1909 geveild. Hij is in 1920 in Buenos Aires overleden.
Estancia La Catalina
In 1948 was Catalina von Pannwitz met het schip Bergensfjord afkomstig uit Genua in Italië voor een bezoek aan Argentinië. Een overgrootvader van Maxima, Oreste Stefanini, is geboren in Genua.
De erfgenamen von Pannwitz-Roth
Estancia La Catalina in (voorheen Orellanos, daarna Colonia San Ricardo) Diego de Alvear bij Iriarte in de provincie Buenos Aires op de grens van Santa Fé is tegenwoordig in eigendom van een nazaat van Ursula von Pannwitz en John Buxton Pelham, Georgiana Jocelyn (Gina) Pelham en Helios Alberto Caranci die daar tot op de dag van vandaag nog steeds wonen. Gina is op 7 juni 1942 in Engeland geboren en getrouwd in 1974 met Helios Alberto Caranci en beheert de estancia La Catalina nog steeds. Het landgoed La Catalina ligt precies op de grens van de provincie Santa Fé en Buenos Aires. De estancia La Catalina wordt ook wel estancia "Dos Hermanos" (Twee Broers) genoemd. Dit landgoed ligt 160 kilometer ten zuidwesten van Pergamino, de geboorteplaats van dr. Jorge Horacio Cerruti Sautu. De opa van Maxima is geboren op 7 december 1911 in Pergamino en daar overleden op 11 december 1992 volgens de ene bron en een andere geeft 12 juli 1911 respectievelijk 17 november 1992 aan.Santiago Cerruti
Maxima's overgrootvader dr. Santiago Anastacio (M. Anastasio, geb. 15 april 1872) Cerruti-Ponce de León uit Pergamino is tot zijn dood op 4 januari 1940 "gobernadore" van de Rotary club in district 32. Hij draagt dezelfde moedersnaam als Diego de Alvear: Ponce de León. Hij was de opvolgende gobernadore van de Rotary club in Pergamino, na Enrique Gil. Het jaar 1940 was maar vier dagen lang voor hem waardoor het vreemd is dat hij als gobernadore voor de jaren 1940 en 1941 op de lijst staat. Jorge Zorreguieta was tot 1965 getrouwd met Marta Haydee López Gil. Het is niet helder of deze beide Gil-en direct met elkaar verwant zijn. Ook Jorge Zorreguieta's naam wordt in 1986 in verband gebracht met de Rotary International. In 1930 en 1931 is Almon E. Roth president van de Rotary club, maar het is niet duidelijk of het directe familie betreft. James Henry Francis (Jim) Roth is de grondlegger van de argentijnse Rotary clubs. De naam van Juan J. Lahusen staat op dezelfde lijst (1969).
Familie von Pannwitz
Een verre neef Dietmar E. von Pannwitz en petekind van Catherine von Pannwitz is geboren in Breslau (Wroclaw) in 1926 en was in elk geval tot 2003 eigenaar van een landgoed. Deze estancia "La Silesia" (Silezië) ligt in Correa in de provincie Santa Fé, bij Cañada de Gomes in de buurt bij Rosario. Ene heer Roth uit Santa Fé staan in de Anuario Kraft in 1935 vermeld als rancher aan de Calle Lavalle 1346 in Buenos Aires. Familielid Helmuth von Pannwitz is lid van de Wehrmacht.
Prins Bernhard in Amerika
Op 24 februari 1943 vloog Prins Bernhard zur Lippe Biesterfeld met een spiksplinternieuw gevechtsvliegtuig van het type Mitchell B-25C een testvlucht vanuit Burbank in de Verenigde Staten van Amerika naar Zuid Amerika. Aan boord zijn onder andere KLM piloot Jan Johannes Moll en GS III medewerker Pieter Brijnen, die zich als agent van de Britse spionagedienst MI5/MI6 Pieter van Houten noemt.
Een mysterieuze reis per bommenwerper
In een artikel in het 'Vierde Bulletin Tweede Wereldoorlog' beschrijft de Oranje-historicus J.G. Kikkert een bezoek van de Prins aan Zuid-Amerika waar hij midden in de oorlog (1943) in Brazilië mogelijk gesproken heeft met zijn oude IG Farben NW7 baas uit Parijs dr. Willibald Passarge. De Prins bezocht toen Zuid-Amerika per Mitchell-bommenwerper. Volgens Kikkert, die als bron de geheim agent Pieter Brijnen van Houten opvoert, bezocht Bernhard zelfs in 1943 Argentinië waar hij te gast was op het landgoed van een zekere Juan Zorreguieta.
Argentinië was in de Tweede Wereldoorlog en daarna onder het bewind van Juan Perón en Eva (Evita) Duarte een vriend van nazi-Duitsland. Peron en zijn vrouw zouden samen met Argentijnen van Duitse afstamming na 1945 zorgen voor een veilige thuishaven in Argentinië voor de vele Duitse en andere Europese nazi's (de zogenaamde Odessa-lijn of rat lines). Het is jammer dat deze mysterieuze reis van Bernhard niet in Dröge's boek verder wordt opgevoerd en uitgediept.Op 27 februari 1943 is de Mitchell bommenwerper volgens planning voor een korte tussenstop geland in het Braziliaanse Belém. De bemanning is te gast bij de Braziliaanse regering. Eenmaal daar aangekomen kon het vliegtuig niet binnen afzienbare tijd paraat zijn om snel weg te kunnen vliegen. Vanwege technische mankementen aan het vliegtuig is men genoodzaakt enkele dagen langer te blijven. Dat gaf Bernhard de gelegenheid zich enkele dagen te verstoppen voor zijn adjudanten en maakt daar handig gebruik van. Bernhard begon aan een persoonlijke missie middels een door de Braziliaanse overheid ter beschikking gesteld vliegtuigje.
De reis gaat eerst van Belém naar Asunción, de hoofdstad van Paraguay. Daar heeft de prins een vriendschappelijke ontmoeting met de latere dictator Alfredo Stroessner. Daarna vliegt Bernhard naar San Miguel de Tucumán, een stad in het noordwesten van Argentinië.
Amadeo Zorreguieta
De Prins der Nederlanden reisde ondertussen naar de haciënda van Amadeo Zorreguieta waar hij mevrouw Catalina von Pannwitz Roth wederom ontmoette. In het voorgaande citaat wordt gesproken van Juan, maar dit moet hoogstwaarschijnlijk Amadeo zijn of anders een neef of broer van hem. Het is zeer onwaarschijnlijk dat het hier Juan Antonio Zorreguieta betreft, want die had een tamelijk eenvoudige baan als bankmedewerker in Buenos Aires. Amadeo Zorreguieta Hernández werd in 1856 geboren in Salta. Hij was gouverneur van Ciudad de Mendoza en vervolgens de provinciale minister van Openbare Werken. In 1898 trouwde hij met Máxima Blanca Bonorino González, prinses Maxima is naar haar vernoemd. Deze meer vooraanstaande tak van de familie Zorreguieta heeft in de provincie Salta (waar San Miguel de Tucumán in ligt) belangrijke politieke en bestuurlijke functies.
Na de dood van Walther von Pannwitz op 8 november 1920 maakte Catalina Roth van De Hartekamp in 1921 een maatschappelijk centrum voor de europese aristocratie. Men zou dit kunnen beschouwen als de voorloper van de Bilderberg-conferenties, een in 1954 geïnstitutionaliseerde vorm van Bernhards informele netwerk. De ex-Keizer van Duitsland woonde vanaf 1918 in Doorn in ballingschap. Hij bezocht de Hartekamp bij Bennebroek in totaal honderdendrie keer. Met toestemming van de nazi's had von Pannwitz met haar kapitale kunstcollectie haar residentie te Heemstede verlaten en was zij in 1941 uit nazi-Europa naar Argentinië geëmigreerd. Op 26 april 1952 verkocht baronesse Catalina von Pannwitz-Roth haar residentie de Hartekamp voor een luttel bedrag van iets meer dan drie ton in guldens.
Bernhard was verliefd op haar mooie dochter Ursula. Zij is genoemd naar haar oma Ursula Jakob Tobler. Ursula trouwde echter in 1940 met de in 1912 geboren edelman John Buxton Pelham. Ze kregen twee kinderen: Georgiana Jocelyn (1942, zie foto) en John Nicolas (1944) en Ursula wordt weduwe in 1944.Op het landgoed van de familie van Prinses Maxima in Argentinië werden plannen voor de toekomst gesmeed. Drie generaties Zorreguieta's, Amadeo, Juan en Jorge maakten kennis met Prins Bernhard de Duitse vliegenier van Oranje Nassau. Dochter van de jongste generatie trouwde meer dan een halve eeuw later op 2 februari 2002 met de oudste kleinzoon van Bernhard zur Lippe Biesterfeld.
Op 2 maart 1943, na drie dagen spoorloos geweest te zijn, sluit Bernhard zich weer aan bij de bemanning in Belém. Bernhard van Lippe Biesterfeld vertelde agent Pieter Brijnen van Houten, dat hij tijdens de vliegtuigpanne een mooie tijd had beleefd. De Engelse koning George VI omschreef Bernhard dan ook als ‘de enige man die plezier aan de Tweede Wereldoorlog beleefde’.
In 1947 keert Prins Bernhard terug op Argentijnse bodem op gebied van de familie Zorreguieta. Catalina is op 20 mei 1959 in Long Crumples in Engeland overleden. Een andere bron noemt Zürich als laatste rustplaats. Meer over de betrekkingen tussen Nederland en Argentinië in de volgende delen...
maandag 1 juni 2009
Inbraak restaurant Martin Zorreguieta
Villa La Angostura - 28 mei 2009Een groep van onbekenden hebben het restaurant "Tinto Bistro" geprobeerd te beroven. Het restaurant is eigendom van Martin Zorreguieta, de broer van Prinses Máxima. De politie greep tijdig in waardoor werd voorkomen dat tussen de acht en tien dozen wijn werden gestolen. Dat maakte de commissaris van politie Nelson Ledesma in Villa la Angostura onlangs bekend.
De poging tot diefstal gebeurde gisteren rond half twee 'snachts. De inbrekers verschaften zich met behulp van een stuk karton en een tang de toegang tot het restaurant. Tijdens het ontvreemden van de wijnflessen, werd één van hen door de politie gevangen genomen en in een politiewagen gezet.
Commissaris Ledesma verklaarde dat het personeel vlak voor de inbraak een aantal mensen aan de achterkant van de vestiging heeft waargenomen . Op het moment dat een personeelslid de donkere ruimte binnentrad, sloegen de inbrekers op de vlucht. De man probeerde ze te vangen, maar stopte slechts één inbreker van 21 jaar. De inbreker is een voormalig inwoner van General Roca, die zich onlangs in Villa la Angostura vestigde.
Alle flessen die zij tijdens de vlucht in de nabijheid van het restaurant in rugzakken hadden verborgen zijn weer teruggevonden. De gevangen jongeman bracht de nacht in de cel door en werd de volgende dag voorgeleid aan de rechter in Villa La Angostura.De commissaris merkte op dat het restaurant nu gesloten is en gaf aan dat Martin Zorreguieta in kennis is gesteld van de misdaad. Hij werd verzocht zijn handelswaar te inspecteren om te zien wat er ontbreekt. Daarna gaf de politie de koopwaar aan hem terug. Ledesma zei dat de inbrekers alleen een paar flessen hebben buitgemaakt, zo blijkt uit de inventarisatie die door de eigenaar Martin Zorreguieta gemaakt is.
Martin Zorreguieta heeft in totaal drie restaurants in argentijns Patagonië. Volgens dit bericht zelfs nog een vierde restaurant met een Duitse keuken. Hij bezit één restaurant op de Bayo heuvel, één in het centrum van Villa la Angostura en één in San Carlos de Bariloche. Mogelijk komt in estancia Pilpilcura daar ook nog één bij.
zaterdag 30 mei 2009
Micha Kat versus Joris Demmink
Het onderwerp Micha Kat lijkt soms op het wereldwijde web vaker besproken te worden dan zijn belangrijkste onderwerp van onderzoek secretaris-generaal van justitie Joris Demmink. Gedegen onderzoeksjournalist Micha Kat strijdt al jaren voor een aangifte wegens laster en smaad voor zijn publicaties op Klokkenluideronline tegen hem. Door op deze strategische wijze een juridisch proces uit te lokken, hoopt de vastberaden onderzoeker Kat duidelijkheid rond de handel en wandel van deze topambtenaar te verkrijgen. In zijn enthousiasme zijn nobele doel te bereiken wil hij nog wel eens uitdagende taal doorspekt van superlatieven bezigen. Sommige mensen die zijn bijzondere werkwijze niet begrijpen menen dat hij waanbeelden heeft. Lees zijn website om meer over dit thema te weten te komen.Niet alleen Micha Kat besteedde aandacht aan de vermeende pedofilie en (erger nog) pedoseksualiteit van topambtenaar Joris Demmink. Ook Panorama en de Gaykrant hebben hierover gepubliceerd en dat bleef niet zonder gevolgen. Waar rook is, is vuur, zou men denken, maar voor justitie is dat geen reden om een onderzoek naar de gedragingen van hun baas te gelasten. De raadsman van Demmink ging hem verdedigen in het televisieprogramma Nova om zijn straatje trachten schoon te vegen:
`
De afspeellijst hieronder levert voor geïnteresseerden meer dan een uur kijk- en luisterplezier en -ergernis op, over de op één na hoogste baas bij justitie na minister Ernst Hirsch Ballin:
Het blijft hoe dan ook uitermate eigenaardig dat justitie voor minder websites uit de lucht haalt en Micha Kat intussen zijn gang kan gaan. Vooralsnog krijgen zowel Demmink als Kat het voordeel van de twijfel, alleen de toekomst kan leren wie van de beide mannen gelijk heeft.
Het blijft hoe dan ook uitermate eigenaardig dat justitie voor minder websites uit de lucht haalt en Micha Kat intussen zijn gang kan gaan. Vooralsnog krijgen zowel Demmink als Kat het voordeel van de twijfel, alleen de toekomst kan leren wie van de beide mannen gelijk heeft.
vrijdag 29 mei 2009
Oplichter Michel Pothof flikt het weer
Koppel verdwijnt uit Essens hotel met openstaande rekening van Claudia Konings en Pieter-Jan Testers van De Kerselaer zitten met de handen in het haar. Zeven maanden lang verbleef een berucht oplichterskoppel in hun hotel. Het duo verdween dinsdag, zonder te betalen. “Zeven maanden lang gaven we hen vertrouwen en vriendschap”, zuchten Claudia en Pieter-Jan. “En dan wordt duidelijk dat we helemaal beduveld werden. Opgelicht en beroofd, dat zijn we.” Het verhaal begint op 12 november 2008. “We kregen ‘s avonds een telefoontje van een man die zeer overstuur was”, blikt Claudia terug.
Hotelfiche
“Hun huis was afgebrand en ze konden nergens terecht met hun twee kleine kinderen. Hij vroeg of we plaats voor hen hadden. Het appartement in het hotel was op dat moment beschikbaar. Enkele uren later stonden ze met vier voor de deur: Michel en Mariska en de kinderen Mats (3) en Daan (4). Ze stelden zich voor als de familie de Klein. Omdat ze te moe waren, beloofden ze de hotelfiche de dag erna in te vullen.”
Maar ook de volgende dag werd er geen fiche ingevuld. Claudia: “Al hun persoonlijke papieren waren verbrand. Ze zouden een weekje blijven, tot zijn ouders terugkwamen uit Marbella. Een week werd al snel een maand, en papieren hadden we nog altijd niet gezien.”Nieuwe auto
De ene smoes volgde de andere op. Het Nederlands consulaat zou voor nieuwe papieren zorgen, maar dat bleef maar aanslepen. Michel kreeg Claudia zo ver dat hij haar oude Volkswagen Golf mocht gebruiken. “Hij vertelde dat hij net voor de brand van job was gewisseld. Een bedrijfswagen had hij niet meer. Michel beloofde me een nieuwe auto. Dat kon hij probleemloos regelen via zijn werk.”
Na vier maanden waren de papieren uiteindelijk in orde. Claudia: “Maar dan vormde geld weer een probleem. De familie had een rekening in Nederland. Die moest eerst worden opgezegd, nadien zou het geld worden overgeschreven naar het Dexia-kantoor in Kapellen. Ook dat sleepte weken aan.”
Vorige week kwam het ‘verlossende’ telefoontje: het geld stond op de Belgische rekening. “Dinsdag gingen ze het ophalen. Mariska en ik waren eerst nog samen gaan sporten. Toen ik onder de douche stond, zijn ze ervandoor gegaan met mijn Golf. Ook de portefeuille met wisselgeld, zo’n 500 euro, was verdwenen.”
Claudia en haar vriend Pieter-Jan krijgen nog niet meteen argwaan. “Ik dacht dat ze naar de bank waren. En een dief had die portefeuille wellicht gestolen. Om 22 uur waren ze nog niet terug. Er lag amper kleding in hun kast, maar ze hadden ook niet veel.”Locatie van de Kerselaer:
Puzzelstukjes
Woensdag trok Pieter-Jan naar de politie. “We namen contact op met Dexia in Kapellen. Ze kenden die mensen niet. Plots vielen de puzzelstukjes in elkaar. We gaven vertrouwen en vriendschap, maar werden beduveld. Auto weg, portefeuille weg, openstaande rekening van 10.000 euro... Wat speurwerk op internet leerde ons dat Michel en Mariska in Nederland bekende oplichters zijn.”
Klik hier om een grotere kaart van de plaats delict weer te geven
Oplichters tillen hotel voor € 10.000 vr 29 mei 2009, 11:29:
ESSEN - Een berucht Nederlands oplichtersduo heeft zeven maanden lang in een Belgisch hotel gewoond zonder te betalen. Het paar met twee kinderen hield de hotelexploitanten in het Vlaamse Essen al die tijd aan het lijntje met smoesjes. Ze zeiden dat ze door een brand even niet bij hun geld konden en weldra zouden betalen.
De hoteluitbater leende zelfs zijn auto uit aan het duo. Pas toen hij merkte dat het stel niet terugkwam met zijn auto, kreeg hij argwaan. Op internet herkende hij zijn gasten Michel P. en diens vriendin Mariska op de site van Tros Opgelicht. Daar staan ze vermeld als beruchte oplichters.
„Zeven maanden lang gaven we hun vertrouwen en vriendschap en dan lichten ze ons zo op”, verzuchtten uitbaters Pieter-Jan en Claudia van hotel De Kerselaer in Essen, net over de grens bij Roosendaal, vrijdag in de krant Gazet van Antwerpen.
De gezochte Volkswagen Golf betreft een bordeauxrode Golf type 3 van het bouwjaar 1993. De kentekenplaat: NCD 822. Aan de rechterzijde op de flank zitten wat roestplekken. De voorruit heeft een grote scheur.
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
Michel Pothof lijkt een talentvolle autoverkoper en een goede vriend. Maar niets is minder waar. Hij liegt over zijn arbeidsverleden en bedriegt samen met zijn vrouw Mariska van Wijk hun familie en vrienden voor geld. Zo beweren ze zelfs dat hun kinderen kanker hebben.
De 36-jarige Michel Pothof heeft naar eigen zeggen al zijn hele leven in de autobranche gewerkt. Hij schept op over een salaris van 6000 euro per maand, die hij verdiend zou hebben bij een Audi-dealer. Waarschijnlijk is dit niet waar, aangezien de chronologie van zijn arbeidsverleden het tegendeel uitwijst. Opgelicht?! weet in ieder geval zeker dat hij nooit een student aan de IVA is geweest, de vakschool voor de autobranche die het leeuwendeel van de Nederlandse autoverkopers aflevert.
Rond 1996 werkt Michel bij een Opel-dealer in Oisterwijk, waar hij volgens de filiaalmanager een ongelooflijk talent voor verkopen koppelt aan eenzelfde talent om de waarheid te verdraaien. Michel belooft nieuwe klanten klanten tientallen extra's zonder die order op de interne factuur te vermelden, waardoor er bij zijn vertrek een chaos ontstaat over de te leveren goederen. Zo is het zelfs voorgekomen dat een klant terug kwam in de garage met het verhaal dat Michel een hele andere motor had beloofd dan er daadwerkelijk onder de kap lag.
In 2001 verhuist Michel naar autobedrijf de Ster in Loon op Zand. Hier herhaalt het hele circus zich weer. Aanvankelijk toont Michel zich een talentvol verkoper, maar gaandeweg blijkt dat hij dusdanig veel extra's aanbiedt dat de financiële consequenties niet te overzien zijn. In de woorden van een anonieme verkoper: "Michel's stijl had weinig met verkopen te maken, meer met weggeven. Hij heeft het zelfs gepresteerd om een huurauto op naam van het bedrijf aan een klant mee te geven, zonder dit intern te melden, een schadepost van duizenden euro's."
Relatie
In 2001 eindigt Michel's relatie met Tonnie, met wie hij 5 jaar samen is geweest en een dochter heeft. Hij verlaat haar om met zijn nieuwe vriendin Mariska te trouwen, maar neemt nog wel al Tonnie's spaargeld mee. Een nieuwe werkplek is zo gevonden. Michel wordt binnen no-time topverkoper van een autodealer in Goes. Pas later blijkt dat hij klinkklare leugens verkoopt om kopers over de streep te trekken. Hij gaat pas echt over de scheef wanneer hij vanaf april 2002 een viertal bedrijfswagens aflevert en contant afrekent. In plaats van het geld in te leveren bij zijn baas steekt hij in totaal bijna 60.000 euro in eigen zak. Door een gedeelte van het geld terug te betalen weet hij een aangifte bij de politie te voorkomen.
Nadat de storm weer is gaan liggen verhuizen Michel en Mariska naar St. Michielsgestel. Michel start het bedrijf MP Trucks, een autopoetsbedrijf op naam van zijn vrouw. Michel legt hier snel contact met de overige ondernemers op het bedrijventerrein, en wordt een goede vriend met Jack Broekmeulen van het bedrijf AutoJack. Michel helpt Jack en diens rechterhand Jeroen vaak met het uitladen van auto's en komt zodoende veel in het bedrijf. Jack op zijn beurt speelt Michel wat werk toe door auto's te laten poetsen in Michels wasstraat. Eén en ander loopt in de soep wanneer Michel zich op een zaterdagmiddag toegang verschaft tot het kantoortje van AutoJack en de eigendomsbewijzen van in totaal twintig auto's steelt.
Mariska maakt het ook bont. Bij haar werkgever UGS (inmiddels Siemens) hangt ze het verhaal op dat Michel door ziekte een been moet missen en zij daardoor niet in staat is te komen werken. Na zes weken wordt ze weer opgeroepen en verteld in tranen geen geld te hebben voor medicijnen. UGS leent haar het geld op voorwaarde dat ze het binnen een week weer terugbetaald. Wanneer dit niet gebeurd gaat het bedrijf op onderzoek uit en achterhaalt de ware toedracht. Ze starten een juridische procedure die uiteindelijk leidt tot het ontslag van Mariska. Michel ondertussen is doodsbang voor de medewerkers van AutoJack en vlucht richting het geboortedorp van zijn vrouw.
Vlucht
In Vught neemt het gezin zijn intrek op bungalowpark de Rosep. Zowel Michel als Mariska geven hun paspoort af, maar zullen zich in de maanden erna uitgeven voor Michel en Mariska Schuit. Eind mei vallen hun leugens als een kaartenhuis in elkaar. Michel en Mariska vluchten naar België, maar duiken enkele maanden later weer op in Zeeland, waar ze hun intrek nemen in een vakantiehuisje op een bungalowpark in Kamperland. Kort daarna wordt het echtpaar gearresteerd in de buurt van Waalwijk, omdat Michel in een gestolen auto reed. Michel zit nog steeds vast, de zaak tegen Mariska is gestopt vanwege een procedurefout. Michel is veroordeeld tot 21 maanden gevangenis. Met aftrek van voorarrest en goed gedrag, betekent dit dat hij begin maart alweer vrij komt. Het OM gaat in hoger beroep. We houden u via deze website op de hoogte.Reactie van Claudia Konings in de Gazet van Antwerpen:
ik ben Claudia, de eigenares van De Kerselaer, en wil toch even op deze reacties reageren. We hebben ze vaak om identiteitspapieren gevraagd, maar ze bleven volhouden dat alles in de brand gebleven was. Ze lieten ons zelfs papieren zien van het consulaat waar ze geweest waren om alles in orde te brengen. Wij vroegen hen elke dag om het geld, maar elke dag zeiden ze dat het overgeschreven was of dat het onderweg was. . Ze zochten ook een nieuwe woning in Essen, daar zijn we zelfs mee voor gaan kijken. Die zouden ze kopen zodra het geld eindelijk op hun rekening stond. Ze hebben zelfs een bod gedaan... En natuurlijk kregen we al snel argwaan, maar een gezin met 2 kleine kindjes zet je niet zomaar op straat. En als ik harder was beginnen zagen, hadden ze misschien heel het huis leeggehaald.
De gezochte Volkswagen Golf betreft een bordeauxrode Golf type 3 van het bouwjaar 1993. De kentekenplaat: NCD 822. Aan de rechterzijde op de flank zitten wat roestplekken. De voorruit heeft een grote scheur.donderdag 28 mei 2009
Ontslag staatssecretaris om dubbele nationaliteit
Als men de koptitel leest, dan zal men onmiddelijk denken aan staatssecretaris van Justitie Nebahat Albayrak. Dit artikel heeft daar wel indirect mee te maken, maar het gaat eigenlijk over een marokkaans-spaanse staatssecretaris van Marokko. Het is geen aktueel nieuws, doch zeer de moeite waard om kennis van te nemen, omdat dit artikel duidelijk het verschil in poltieke opvattingen aan de dag legt.
Albayrak is Turkse, die haar turkse nationaliteit op basis van de turkse wetgeving niet kan kwijtraken. Op basis van de Nederlandse grondwet zou zij dus (evenals Ahmed Abu Talib) geen Nederlandse nationaliteit mogen kunnen bezitten, omdat dit discriminatie van autochtone Nederlanders inhoudt, die geen tweede nationaliteit mogen hebben. Dat wordt gedoogd, maar wanneer het (onaantoonbaar) andersom gebeurt, dan is discriminatie ineens wel heel erg. Toch heeft zij wel twee nationaliteiten en dat is een overtreding van de grondwet artikel 1. Klik hier om meer daar over te lezen. Nu eerst terug naar Marokko:
Gepubliceerd in Rabat op 23 December 2008 door MAP.Het oorspronkelijke bericht komt van Hespress en is vertaald uit het arabisch:Secretary of State in charge of Foreign Affairs and Cooperation, Ahmed Lekhrif, was dismissed for holding double nationality, which is "incompatible" with his position as a government official in a sovereign department, a press release of the Foreign Affairs and Cooperation ministry said on Tuesday.
Gepubliceerd op 24 december 2008In Nederland wordt echter groot bezwaar gemaakt tegen het ontnemen van de tweede nationaliteit danwel het buiten de deur houden van mensen met dubbele loyaliteit. Dat bleek wel uit de motie en kamervragen die Geert Wilders tegen Nebahat Albayrak indiende. Met uitzondering van de PVV zijn de Nederlandse politici en hun partijen voor dubbele loyaliteit. Bovenstaand relaas toont weer eens aan, dat de meeste Nederlandse politci niets met Nederland of met loyaliteit aan dit land te maken willen hebben. Het zegt waarschijnlijk heel veel over hun eigen loyaliteit naar Nederland toe. Loyaliteit is volgens hun prima, zolang die loyaliteit maar bij een vreemde mogendheid ligt.De Marokkaanse koning heeft begin deze week Ahmed Lekhrif, Staatssecretaris bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en Samenwerking uit zijn functie ontheven omdat hij onlangs de Spaanse nationaliteit kreeg.
Veel partijen reageerden positief over het besluit, Ismael Aloui van de volksbeweging heeft begrip voor het besluit van de koning, volgens hem is de functie te gevoelig voor twee nationaliteiten wat volgens hem ook dubbele loyaliteit betekent.
Dit land is heel, heel diep gezonken.
Himmler's bewondering voor de islam
Bij de redaktie van dit weblog is Emerson Vermaat bekend als een buitengewoon hoogintelligent en goed geïnformeerd persoon en een uitstekend gedegen onderzoeksjournalist. In het verleden werkte hij onder andere voor actualiteitenprogramma's van de Nederlandse publieke omroep. Hij is schrijver van een grote Nederlandse studie over tijdelijke allianties tussen extremisten: "Nazi's, Communisten en Islamisten". Vermaat is zeer goed op de hoogte van de geschiedenis en schreef het artikel "Heinrich Himmler's Remarkable Admiration For Islam: "It Promises Beautiful Women In Heaven"". Omwille van de lengte en auteursrechtelijke redenen zijn slechts delen van het hele artikel overgenomen. Het hele artikel kunt U lezen door hier te klikken. De door Google vertaalde versie is hier te lezen.Enkele vertaalde citaten uit het artikel:
Heinrich Himmler [...] is een van de grootste massamoordenaars van de 20e eeuw. Niet alleen was hij direct verantwoordelijk voor de dood van ten minste zes miljoen Joden, maar ook voor de dood van talloze anderen van wie de meesten behoorden tot de zogenaamde "inferieure rassen" of simpelweg het nazisme haatten.Afgezien van enkele religieuze elementen is islam eigenlijk geen religie te noemen maar een oorlogsdoctrine of politiek militaire ideologie. De koran is te lezen als een soort "Handboek voor de soldaat", een militair-strategische handleiding van do's en dont's voor militairen. Vanwege de religieuze elementen wordt islam een religie genoemd. Met andere woorden: als islam een religie is, dan is bijvoorbeeld vrijmetselarij dat vanwege aanwezige religieuze elementen ook. Vrijmetselarij is echter geen religie, zowel volgens haar leden als de niet-leden.
Minder bekend is het feit dat dezelfde Heinrich Himmler de islam van harte omarmde. Hij bewonderde de religie van de moslims omdat zij beloofde, dat er sprake zal zijn van "mooie vrouwen in het paradijs voor hen die sterven in de strijd."
"Mohammed wist dat de meeste mensen ontzettend laf en dom zijn. Dat is de reden waarom hij twee mooie vrouwen op iedere dappere krijger die sterft in de strijd beloofde. Dit is het soort taal die een soldaat begrijpt. Wanneer hij van mening is dat hij in het hiernamaals op deze manier zal worden ontvangen, zal hij bereid zijn om zonder angst voor de dood zijn leven te geven."
Grootmoefti van Jeruzalem Amin Al-Husseini [...] zei dat de nationaal-socialistische en de islamitische wereld grotendeels parallel liepen. "De Duitsers zijn de echte vrienden van de 400 miljoen moslims," voegde hij toe.
Himmler vertelde zijn masseur Felix Kersten op 2 december 1942, dat hij ernstige boeken over de "Moslim godsdienst" leest. Toen de oorlog voorbij was, zei hij, wilde hij met het oog op de voortzetting van zijn studies zelf een bezoek aan islamitische landen brengen. "Kijk, hoe verstandig ("vernünftig") van deze godsdienst is."
"Indien de Mohammedanen (in 1683 bij Wenen) zouden hebben gewonnen, dan zouden de christelijke kerken gedepoliticeerd zijn."
Er is iets anders dat Himmler en de militante moslims gemeen hebben. Beide geloven in polygamie en het verwekken van veel kinderen.
Militante moslims, maar ook veel Egyptenaren, Syriërs en Saudis, omhelzen een virulente vorm van anti-semitisme.
Als Himmler - zoals Eichmann en Brunner - op een of andere manier zou hebben weten te ontsnappen uit nazi-Duitsland, dan zou hij waarschijnlijk hebben geprobeerd te vluchten naar een safehaven in een islamitisch land of een Latijns-Amerikaans land.
Imam Hamza Zaïd Kailani praatte blijkens bovenstaand verhaal onzin als hij beweert dat: "[...] in de praktijk zijn christenen gewelddadiger dan moslims gebleken. Denk maar aan de kruistochten en de holocaust." Alsof de holocaust door vrome christenen is bewerkstelligd...
Bronnen:
- Het Vrije Volk
- Militantislammonitor met een uitgebreide lijst van de bronnen waar Vermaat uit putte.
Dit land is heel, heel diep gezonken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
