Voor u dit artikel verder leest, is het raadzaam eerst de voorgaande artikelen over dit onderwerp te lezen:
Vlucht naar Amerika
Omwille van de veiligheid is het beter dat prinses Juliana en haar twee dochtertjes zich gedurende de tweede wereldoorlog in Canada vestigen. Op 12 juni 1940 arriveert Juliana in de
Seigniory Club in kasteel Montebello in de provincie
Quebec, ver weg van het oorlogsgeweld in Europa, hun onderdanen in Nederland achterlatend. In december 1940 verhuist het gezin naar de villa "Stornomont House" in Ottawa. Bernhard verblijft het grootste deel van de oorlog in Londen als adjudant bij koningin Wilhelmina. Slecht enkele keren komt Bernhard naar Canada, maar hij is ook wel meer dan eens in zuid-Amerika te vinden.
Op 25 januari 1941 en in 1942 had prins Bernhard gesprekken met
President Roosevelt, waarin hij onder andere een plan uitlegde, om na de oorlog een vloot van overtollige Amerikaanse vrachtschepen samen te stellen. Op 24 april 1941 ontvangt Bernhard zijn "wing" van de
Royal Air Force, het begin van een lange vliegcarriëre zonder vereiste brevetten.
Geboorte prinses Margriet
Op 19 januari 1943 werd in
Ottawa in de provincie
Ontario hun derde kind
prinses Margriet Francisca geboren. Na een maand aan het kraambed te hebben gestaan vloog Bernhard met de gloednieuwe Mitchel B25c bommenwerper van Burbank naar Belém. Dan is hij drie dagen zogenaamd zoek en zit bij von Pannwitz en Zorreguieta in Argentinië, waarschijnlijk in Buenos Aires.
Op 29 juni 1943 werd Margriet gedoopt door de
aalmoezenier van de
Nederlandse Marine en Nederlandse Canadees dominee
Winfield Burggraaff. De plechtigheid vindt plaats in de
Presbyteriaanse Saint Andrewskerk in Ottawa. De ceremonie werd bijgewoond door koningin Wilhelmina, prins Bernhard, de gouverneur-generaal van Canada
graaf van Athlone,
prinses Alice, de Canadese premier
William Lyon Mackenzie King en leden van het
Corps Diplomatique.
Bernhard tijdens oorlog in Argentinië
Prins Bernhard (rechts op
deze foto) heeft altijd beweerd dat hij tijdens de tweede wereldoorlog nooit in zuid-Amerika is geweest. Hij is hier te zien bij aankomst op het vliegveld van Miami vanuit zuid-Amerika. De prins kon zich deze reis dus zogenaamd niet meer herinneren of hij heeft hier ronduit gelogen. Hij werd in januari 1944 verwelkomd door admiraal James L. Kaufman (links op de foto), door commandant van het zevende marine district en door kolonel Charles C. Nettler van de
Army Air Forces Technical Training Command.
Prins Bernhard, Evita en Juan Perón
Het eerste grote wapenfeit van de prins als dealmaker stamt uit 1951. In dat jaar reist hij met een delegatie naar Argentinië om een mega-order voor Werkspoor rond te krijgen. Het ging om een order van 553 treinwagons voor 258 miljoen gulden. Bernhard meende in de Volkskrant dat het om 600 miljoen gulden ging. Zonder dat de prins het wist was er al flink wat voorwerk gedaan. Dictator
Juan Perón was, met medeweten van Premier
Willem Drees al dertig miljoen gulden ‘provisie’ toegezegd door Werkspoor. President Juan Perón bleef echter doordrammen. De aanwezigheid van de prins viel zeer goed bij de familie Perón en toen Peróns vrouw, Evita, het
Grootkruis in de orde van Oranje-Nassau en een collier ter waarde van dertigduizend gulden kreeg omgehangen, was de zaak rond. Andersom was dat zeker niet zo want Bernhard vond haar onsympathiek en weinig vrouwelijk.
Nederland en Argentinië, daarover meer, de volgende keer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten