Op een station in Zuid-Holland staan een man en vrouw te wachten op de trein. Een doorgedraaide pillenslikker slaat zonder enige aanleiding de man in elkaar. De man wordt naar het ziekenhuis vervoerd en moet daarna drie maanden herstellen van zijn verwondingen.
De vrouw wil aangifte van zinloos geweld doen in de gemeente waar het geweld heeft plaatsgevonden. Op het hoofdbureau van politie in betreffende gemeente wordt de aangifte geweigerd. Dienstdoend agent zegt dat zij haar man aangifte moet laten doen in de gemeente waar zij samen wonen. Voor de agent doet het niet ter zake dat het slachtoffer geen aangifte kan doen omdat hij in het ziekenhuis ligt en wegens zijn verwondingen niet spreken, schrijven of typen kan.
De vrouw gaat vervolgens naar de politie in haar woonplaats, maar daar wordt haar medegedeeld dat zij aangifte moet doen in de gemeente waar het misdrijf heeft plaatsgevonden. Het bekende kastje-naar-de-muurverhaal. Eind van dit liedje is dat de politie uiteindelijk helemaal geen aangifte heeft opgenomen, laat staan dat zij onderzoek heeft ingesteld naar het misdrijf. Bewakingscamera's op het station hebben de misdaad vastgelegd, maar daar heeft de politie maling aan. De dader gaat gewoon vrijuit. Zinloos geweld is door de politie in Nederland immers gewoon toegestaan. De stoeptegel met lieveheersbeestje op het station heeft niet geholpen. Het toppunt van zinloos geweld is het tegen je hersenpan geworpen krijgen van een lievebeheersbeestjesantizinloosgeweldtrottoirstoeptegelbetonklontje.
Dit land is heel, heel diep gezonken.
maandag 2 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten